حقوق مالکیت فکری در پرتو اقدامات سازمان تجارت جهانی

طی دو قرن اخیر تمایل کشورها نسبت به متحدالشکل کردن قوانین داخلی و بینالمللی در زمینه حمایت از مقولات مربوط به مالکیت فکری افزایش چشمگیری داشته است. حقوق مالکیت فکری به معنای حق بهرهمندی مادی و معنوی افراد از تولیدات فکری خود، از جمله حقوق شناختهشده بشر است که در عصر جدید به دلیل گستردگی بازار عرضه محصولات فکری و سودهای مادی ناشی از آن در سطح بینالمللی اهمیت یافته است. این مسئله را میتوان نتیجه شکست نمایشگاه بینالمللی اختراعات و ابداعات وین 1873 دانست که به علت عدم حمایت کافی از اختراعات خارجی ارائه شده در نمایشگاه، مهمانان خارجی تمایل به نمایش محصولات خود نشان ندادند. از این رو، به منظور حفظ حقوق مالکیت فکری جامعه جهانی، از سال 1866 به بعد کنوانسیونها و معاهدات مختلفی نظیر بِرن، مونته ویدئو، رم، حق تالیف، فونوگرام، تریپس و حق مولف را انعقاد و در ادامه اقدام به تاسیس سازمان جهانی مالکیت فکری کرده است. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانهای به معرفی مهمترین معاهدهی مربوط به مالکیت فکری(تریپس) و اقدامات سازمان تجارت جهانی در این خصوص میپردازد.