تغییرات آب و هوایی و رژیم بین‌المللی حقوق مالکیت فکری

رژیم های بین المللی حقوق مالکیت فکری سازوکاری محوری و تاثیرگذار به منظور مدیریت و کنترل تغییرات آب وهوایی است. مسئولیت کشورهای توسعه‌یافته و درحال‌توسعه نسبت به تغییرات اقلیمی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و تاثیرات منفی گرمایش زمین در کانون توجه و عملکرد حقوق بین‌الملل قرار دارد. در مذاکرات بین‌المللی،‌ اختلاف‌نظر مربوط به نقش و تاثیر حقوق مالکیت فکری و به بیان دقیق‌تر حق اختراع در توسعه و انتشار فناوری‌های سازگار با محیط زیست و کاهش تاثیرات منفی در گرمایش زمین است. حقوق مالکیت فکری مشوق نوآوری‌های سبز و پیش‌شرط موثری در توسعه و انتقال فناوری‌ در کشورهای توسعه‌یافته است، در حالی‌که کشورهای در حال توسعه حقوق مالکیت فکری و رفتار انحصارطلبانه مالکان آن را به‌عنوان مانع اصلی دریافت فناوری‌های سبز می‌دانند. پرسش اصلی مقاله حاضر آن است که رژیم های بین المللی حقوق مالکیت فکری موثر در کاهش تغییرات آب‌وهوایی در چه وضعیت و جایگاهی قرار دارند. یافته های مقاله حاکی از آن است که سیستم مالکیت فکری موثر در کاهش تغییرات آب‌وهوایی به واسطة نفوذ روزافزون در سطح رژیم های بین المللی دارای ظرفیت بالقوه ارائه نتایج مثبت و تقاضای منافع عمومی برای یافتن راه‌حل برای کاهش تغییرات آب‌وهوایی موضوع گفتگوها و همکاری‌های مستمر و گسترده دیپلماتیک در مجامع بین‌المللی و در سطح عملی در رابطه با شرکت‌های خصوصی است. مقاله حاضر توصیفی و تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات نیز به روش کتابخانه ای و مراجعه به منابع معتبر صورت می گیرد.