واکاوی ابعاد حقوقی ناشی از یکپارچه سازی منابع مشترک نفت و گاز واقع در مناطق مجاور در قلمرو ایران

یکپارچه سازی شیوه ای است که برای اولین بار در آمریکا به منظور توسعه موثر و کارای مخازن نفتی مشترک بین قطعات مفروز به کار گرفته شد. در این شیوه ذخایر نفت و گاز در نواحی که مجوز آن در دست بیش از یک نفر باشد به صورت منطقه ای واحد مورد بهره برداری قرار می گیرد. هدف مقاله این است که مهم ترین نکات مربوط به یکپارچه سازی میادین نفت و گاز ایران با همسایگان همجوار را شناسایی نماید. این جستار با روشی توصیفی تحلیلی، به تبیین مفهوم این نوع قرارداد و نیز واکاوی ماهیت حقوقی آن در نظام حقوقی ایران پرداخته است.