بررسی مسئولیت حقوقی نهادهای مجری در قبال تبلیغات بی کیفیت و غیر واقعی

در طی سالیان اخیر همگام با توسعه روزافزون فناوری اطلاعات و ارتباطات فضای کسب و کار نیز بواسطه بهره گیری از تبلیغات تجاری و بازاریابی مجازی دچار تحولات شگرفی شده است. البته در این تعاملات، گاها از سوی برخی از افراد و نهادهای مجری تبلیغات مواردی با عنوان تبلیغات غیر واقعی و بی کیفیت مشاهده می گردد که منجر به ضرر هایی اعم از مادی و معنوی به شخص مخاطب می شود. پایان نامه ی حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به شناسایی مبانی فقهی و حقوقی مسئولیت مدنی نهادهای مجری تبلیغات در قبال تبلیغ برای کالاها و خدمات بی کیفیت و غیر واقعی می پردازد، تا از این طریق بتوان در تمهید بستری جهت وضع قوانین دقیق و کارآمد قدمی بردارد. در راستای تحقق هدف مزبور، نگارنده سعی دارد به این سوال اصلی پاسخ دهد که: مبانی فقهی و حقوقی مسئولیت مدنی نهادهای مجری تبلیغات در قبال تبلیغ برای کالاها و خدمات بی کیفیت و غیر واقعی چیست؟ یافته های پژوهش نشان داد که مبانی فقهی و حقوقی مسئولیت ناشی از تبلیغات غیر واقعی در مسئولیت قرارداری شامل عیب، تدلیس، اشتباه و تخلف از شروط ضمنی و در مسئولیت خارج از قرارداد شامل غرور، قاعده لاضرر و تسبیب، ایجاب ملزم و استیفای نامشروع در تبلیغ است. همچنین روش‌های جبران خسارات قراردادهای ناشی از تبلیغات بی کیفیت و غیرواقعی شامل فسخ و تبلیغ اصلاحی و پرداخت خسارت نقدی می‌باشد.