وظایف شهرداری در چارچوب حقوق شهری

شهرداری ها در سطح جهانی از جمله سازمان هایی هستند که نقش مهمی در توسعه کشورها و گسترش عرصه های مدنی دارند. این سازمان ها در ایران، از جایگاه اصلی خود که برنامه ریزی و مدیریت امور شهری است، دور مانده اند و تبدیل به سازمان هایی با نیروی انسانی ناکارآمد و خدمات نه چندان با کیفیت، بویژه در شهرهای متوسط و کوچک شده اند. امروزه شهرها و شهرداری ها از نظر مدیریتی و برنامه ریزی با شرایطی متغییر روبه رو هستند. افزایش انتظارات و نیازهای مردم، کاهش منابع مالی و تخریب محیط زیست، پیچیدگی های اجتماعی و کالبدی شهر از جمله مشکلاتی است که امروزه مدیران شهری با آن مواجه اند. رویکرد کنونی شهرداری ها مبنی بر امر برنامه ریزی توسعه شهری و عمدتا راه حل هایی در ارتباط با مسائل گذشته اند. این راه حل ها که زمانی از اعتبار برخوردار بودند، به طور نسبی اهمیت خود را از دست داده و به دنبال این تغییرات، شیوه های اداره شهری متمرکز و سلسله مراتب تک ساختاری و تک بعدی نیز به دنبال آن ناپدید می شود. در کشور ایران نیز با روش های نوین مدیریتی و غیر متمرکزی که به اجرا گذاشته شده و همچنین با شکل گیر شوراهای اسلامی شهر، موضوع مدیریت شهرها در راس بحث ها و گفتارهای سیاسی و اجتماعی قرار گرفته است از این رو ارتقا شرایط مدیریت شهری و بهبود وضعیت شهرداری ها باید با عنوان یکی از اهداف برنامه ها و از عوامل موثر در بهبود اداره شهر و عملکرد شهرداری مورد توجه قرار گیرد و انتخاب مدیر واجد شرایط و مجرب برای شهرداری ها می تواند از مهمترین عوامل موثر در بهبود اداره یک شهر محسوب شود. پیچیدگی مسائل شهری و پدیده های جاری در آن به حدی است که مدیریت این مجموعه در هم تنیده نیازمند برنامه ریزی و تشکیل سازمان های مسئول می باشد. مدیریت شهری به عبارتی یک سازمان گسترده متشکل از تمام عناصر و اجزای رسمی و غیر رسمی ذیربط و موثر در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی و کالبدی حیات شهر با هدف اداره، هدایت و کنترل و توسعه همه جانبه و پایدار شهر مربوطه است که از بخش ها و نهادهای مختلفی تشکیل می شود.