اعتبار امرمختوم ضمنی آرای دادگاه ها

دکترین اعتبار امرمختوم که از قرنها پیش در میان حقوقدانان روم و متون باستانی هند به رسمیت شناخته شده، به علت اهمیت به کامن لاراه یافته و جزء جدایی ناپذیرحقوق کشورهای حقوق نوشته نیز شده است. ازآنجایی که هدف از رسیدگی های قضایی و داوری قطعیت و لازم الاجرا بودن رای صادره است، قاضی یا داور با پی بردن به حقیقت مستتر درپرونده، موجبات فصل سریع اختلاف را فراهم می سازد تا احترام به احکام موجب جلوگیری ازتکثر آرا وتعارض بین آنها گردد.گرچه آرای صادره به محض قطعیت واجد اثراعتبارامرمختوم می شوند،ولی ماهیت این قاعده در نظام های حقوقی مختلف متفاوت است. قانون آیین دادرسی کیفری مصوب(1392)همانند مقرره پیشین خود، بدون ذکری از شرایط تحقق قاعده اعتبار امر مختوم، این قاعده را در ردیف یکی ازجهات موقوفی تعقیب موردشناسایی قرار داده است. وجود این خلا قانونی ودر کنار آن ایستایی و جمود رویه قضایی علاوه بر دامن زدن به تشتت آراء، موضوع را همچنان در ابهام باقی گذارده است.