امکان سنجی فقهی- حقوقی توانایی نیروی کار به عنوان مال در دعاوی اعسار

در خصوص توانایی کار کردن توسط انسان حر و این که آیا این توانایی جز دارای بالفعل محسوب می شود یا خیر بین فقها اختلاف نظر وجود دارد، توضیح آن که از دیدگاه برخی صرف توانایی کار کردن از لحاظ بدنی و فکری منجر به خروج فرد از اعسار می شود حتی اگر از لحاظ اموال عینی و طلب دینی فاقد ثروت باشد، در مقابل عده ای دیگر چنین نظری را قبول ندارند، چرا که معتقدند توانایی کار کردن انسان حر به صورت بالقوه مال محسوب نمی شود که بتوانیم منفعتی برای نیروی بدنی بالقوه آن قایل بشویم، به نظر می رسد این دیدگاه موجه تر باشد، چرا که دیدگاه اول توانایی کار کردن را به صورت بالفعل جز دارایی می داند، در صورتی که ممکن است برای مثال وکیلی که دارای پروانه وکالت دادگستری می باشد، هیچ گونه پرونده ای برای وکالت به او ارجاع داده نشود، و نهایتاً فاقد درآمد باشد، آیا می توان این توانایی بالقوه آن را به عنوان مال محسوب نمود؟ از این رو این پژوهش درصدد آن است که با توجه به تحلیل دیدگاه های فوق به روش تحلیلی و توصیفی، به شناسایی بهترین دیدگاه در راستای اجرای هرچه بهتر عدالت بپردازد.