آسیب شناسی رویکرد سیاست خارجی ایران در برقراری روابط با اتحادیه اروپا با تاکید بر دوران ریاست جمهوری حسن روحانی از سال 1392 تا 1400

روابط میان جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه اروپا در چهار دهه بعد از انقلاب اسلامی همواره دچار فراز و فرود های بسیاری شده است، در مدتی شاهد عدم همکاری و در مدتی دیگر شاهد همکاری فزاینده هستیم. اما این روابط از سال 1392 به سمت همکاری فزاینده حرکت نمود و تا قبل از خروج آمریکا از برجام این روابط رو به گسترش نهاد؛ اما از میانه های عمر دولت و با ورود ترامپ به کاخ ریاست جمهوری و خروج از برجام شاهد کاهش این روابط و ایجاد دودستگی در تصمیمات اروپاییان نسبت به جمهوری اسلامی ایران هستیم. بنابراین هدف مقاله حاضر این است که به آسیب شناسی رویکرد سیاسی دولت در قبال این روابط از یکسو و همچنین افکار و ارتباطات اتحادیه اروپا با ایرانیان از سوی دیگر بپردازیم. به همین دلیل سوال اصلی مقاله آن است که رویکرد سیاست خارجی دولت روحانی در برقراری روابط با اتحادیه اروپا به چه صورتی بوده است؟ روش تحقیق در این پژوهش توصیفی - تحلیلی است و یافته ها نشان دهنده است که رویکرد سیاست خارجی دولت روحانی در برقراری روابط با اتحادیه اروپا مبتنی بر تعامل سازنده بوده است که در یک دوره (برجام) موفقیت آمیز بوده است اما در دوران پسابرجام این تعاملات با شکست هایی همراه بوده است.