بررسی معین بودن مهریه از دیدگاه حقوق اسلامی و فقه

مهریه مالی است که مرد بایستی به مناسبت عقد نکاح به زن بپردازد. به دلیل هنگفت بودن، مرد هرگز قادر به پرداخت آن نیست و یا قصد پرداخت آن را ندارد و اگر توان ادا دارد به نحوی طفره می رود. مهریه به منظور اهمیت عقد ازدواج، اکرام و احترام به شخصیت زن و نشانه‌ی حسن نیت و صداقت مرد برای ازدواج و زمینه‌ای برای دوام زندگی زناشوئی است نه بهای زن. این در حالی است که امروزه مهریه به عنوان یکی از معضلات اجتماعی شناخته شده که وسیله‌ای برای رسیدن به مقاصد مالی و پولدار شدن افراد سود جو می‌باشد و در برخی موارد باعث متزلزل شدن زندگی زناشوئی و تحقق طلاق‌های زود هنگام شده، وگاهی نیز سد راه ازدواج می‌باشد. این مسائل وقتی دست به دست هم می‌دهند عامل اساسی فساد اخلاقی و اجتماعی به شمار می‌آیند. در حال حاضر با توجه به ملی شدن مهریه و تصویب آن از سوی مجلس شورای اسلامی این موضوع از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. همچنین؛ باید اقداماتی انجام شود که مهر مقداری باشد که به زن پرداخته شود و از طرف دیگر مقدار مورد توافق، عقلایی باشد و زوج به دلیل عدم توانایی پرداخت مهر به حبس محکوم نگردد. یکی از عوامل استقبال زوجین از مهر سنگین، فقدان دیدگاه درست درباره ماهیت و نقش مهر است. از آنجا که مهر نقش یکی از دو عوض را در نکاح ندارد، نمیتوان آن را مشمول قواعد عمومی معاوضات دانست، بلکه قواعد حاکم بر مهر را بایستی از ادله ویژه خود جست.. بنابراین ما در این پژوهش برآنیم تا به روش توصیفی – تحلیلی به بررسی معین بودن مهریه از دیدگاه حقوق اسلامی و فقه بپردازیم.