مطالعه مبنای مسئولیت واحد کنترل ترافیک و برج مراقبت هوایی ناشی از سوانح هوایی در نظام حقوقی ایران و اسناد بین المللی

رشد روز افزون حوادث هوایی در جهان و خصوصاً در کشور ایران، مشکلات حقوقی متعددی را در حوزه مسئولیت مدنی ایجاد نموده است، دخالت عناصر متعدد مادی و معنوی در ایجاد این حوادث، شناسایی و تعیین مسئول حادثه هوایی را با مشکل مواجه نموده است. همچنین با عنایت به مساله در قوانین هوایی کشور ایران چندان به حقوق اشخاص زیاندیده از حوادث هوایی توجه نشده است و درباره جبران خسارات وارده به آنها خلا قانونی وجود دارد، هدف تحقیق حاضر، شناسایی مطالعه قوانین حاکم بر عملکرد متصدیان حمل و نقل هوایی با تاکید بر مسئولیت واحد کنترل ترافیک و مسئولین برج مراقبت هوایی می باشد. در راستای تحقق هدف مزبور، نگارنده سعی دارد به این سوال پاسخ دهد که: مبنای مسئولیت واحد کنترل ترافیک و مسئولین برج مراقبت هوایی ناشی از سوانح هوایی مطابق کنوانسیون ورشو و قوانین عام مسئولیت مدنی چیست؟ و روش‌های ارزیابی و نحوه جبران خسارات ناشی از عملکرد مسئولین برج مراقبت هوایی در سوانح هوایی در آراء و محاکم داخلی و بین‌المللی چگونه است؟ پژوهش از نظر روش، توصیفی- تحلیلی بود. یافته های پژوهش نشان داد که مطابق کنوانسیون ورشو و قوانین عام مسئولیت مدنی، مبنای مسئولیت واحد کنترل ترافیک و مسئولین برج مراقبت هوایی؛ فرض تقصیر بوده، لذا در صورت بروز سانحه، مسئولین برج مراقبت هوایی از باب تعهد به نتیجه مسئول جبران خسارت می‌باشند. شیوه محاسبه غرامت نیز بر مبنای جبران نقدی یا وجه نقد یا غرامت مقطوع می‌باشد. همچنین به نظر می‌رسد قوانین در بخش حمل‌ونقل هوایی داخلی ایران، نتوانسته است همسو با قوانین و مقررات بین‌المللی نقایص و خلاءهای قانونی خود را در جهت تامین منافع و حمایت از حقوق زیان دیدگان، اصلاح و مرتفع نماید.