نحوه احراز شرایط متعاقدین در معاملات الکترونیکی

قصد و اهلیت طرفین در تمامی نظامهای حقوقی از شرایط صحت قرارداد است. در تجارت سنتی، تشخیص این دو مورد از جمله تشخیص بلوغ و صحت عقل طرف معامله پیچیده نیست؛ اما در تجارت الکترونیک، این موضوع محل بحث است. یکی از طرفین به طور معمول، نرم افزار هوشمند به نمایندگی از بنگاه است که تشخص الکترونیک، راه پذیرش اهلیت آن است.قرارداد الکترونیکی عبارت است از توافقی که ایجاب و قبول طرفین ضمن شبکه بین المللی باز ارتباطی از راه دور با ابزار شنیداری و تصویری متبادل می شود. افزایش استفاده از اینترنت موجب رغبت و تمایل افراد به برقراری روابط در فضای مجازی و خصوصاً معاملات تجاری به شیوه الکترونیکی شده است، اما با توجه به دوری و عدم حضور فیزیکی متعاقدین در اینگونه روابط تجاری، نیاز به روشی برای احراز هویت طرفین است و از طرفی توسعه مبادلات الکترونیک و جایگزینی نوشته های کاغذی با الکترونیکی بدون شک مسایل حقوقی جدیدی را مطرح میکند. احراز هویت در مبادلات، صحت محتوای ذخیره شده و اسناد الکترونیکی برخی از مسایل میباشند. همانطور که در دنیای واقعی، امضا هویت اشخاص را معلوم می کند، همین تفکر در دنیای مجازی و تجارت الکترونیک موجب ایجاد امضاهای الکترونیکی و سپس استفاده از آن به طور گسترده در میان تجار و سایر اقشار جامعه شد. امضای الکترونیکی نه تنها موجب شناسایی افراد و افزایش سرعت و دقت در روابط مجازی و الکترونیکی می شود بلکه عدم تغییر و خدشه در اسناد و محرمانگی پیام ها را نیز اثبات می کند. در این پژوهش که به صورت مروری و با بررسی مقالات و کتب پیشین صورت گرفته، به دنبال بررسی نحوه احراز شرایط متعاقدین در معاملات الکترونیکی می پردازیم.