سیاست جنایی ایران در برابر آتش افروزی در منابع طبیعی

بزه کاری پدیده ای طبیعی در جامعه است. مدیریت کیفری این پدیده رسالت بنیادین سیاست جنایی است. این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی نگاشته شده، به مطالعه راهبردهای سیاست جنایی ایران در برابر آتش افروزی در منابع می پردازد. سیاست جنایی به مفهوم مجموعه پاسخ های کنشی و واکنشی هیات اجتماع در برابر پدیده مجرمانه است. آتش افروزی در منابع طبیعی پدیده ای رایج در کشوران است و همواره خسارات بسیاری را نیز به همراه می آورد. پاسخ دهی کنشی به جرایم یادشده در نظام عدالت کیفری ایران در چارچوب پیشگیری های موقعیت مدار، اجتماعی و پیش رس وجود دارد. ضمن آن که پیشگیری کیفری نیز در این راستا اهمیت دارد. از چشم انداز پاسخ های واکنشی نیز رویکردهای شدت گرایی در مجازات مرتکبان، اصلاح و درمان آنان و نیز استفاده به هنگام از نهادهای ارفاقی کیفری مناسب به نظر می رسد. این پژوهش دریافته است که با توجه به رایج بودن جرم یادشده در ایران، سازماندهی سیاست جنایی کارآمدی در برابر آن ضروری بوده و پیروزمندی در این راه می تواند به برآیندهایی سازنده چون به زمامداری کیفری منجر شود.