مطالعه حقوقی قاچاق اعضای بدن انسان در حقوق ایران و اسناد بین المللی

قاچاق انسان یک جرم غیر انسانی، تحقیر آمیز و از اشکال جنایات سازمان یافته فراملی که مع الاسف در اکثر نقاط دنیا رشد یافته و در تضاد آشکار با نقض حقوق انسانی قربانیان آن است. با پیشرفت تکنولوژی و گسترش جوامع ، اعمال مجرمانه و پدیده های ضد حقوق بشری نیز دچار تغییرات و تحولات اساسی گشته است. می توان قاچاق انسان را بعد از قاچاق مواد مخدر و اسلحه به عنوان سومین منبع درآمد به وسیله سازمان های جنایی فراملی دانست. کمک تیم های پزشکی ماهر اعم از جراحان و پرستاران و کادرهای بیمارستانی در فرآیند ارتکاب این جرم غیر قابل انکار می باشد. چرا که در بحث برداشتن اعضای بدن و پیوند اعضا، بدون وجود تیم های پزشکی و اقدامات و مراقبت های آنان، انجام اینگونه جرایم غیر ممکن است. کودکان و زنان و مردان جوان به دلایل مختلف بیشتر در مقایسه با سایرین قربانی این جرم واقع می شوند. در این تحقیق به بررسی و تبیین قوانین و کنوانسیون های بین المللی از نگاهی نو و نیز شناسایی، تبیین خلاء ها و نواقص موجود در داخل و خارج کشور با ارائه راهکار هایی جهت بهبود اوضاع و جلوگیری از گسترش این پدیده مجرمانه پرداخته شده است.