نقش حقوق بشر دوستانه در روابط بین الملل و روند پیشگیری از تولید سلاح های جدید

حقوق بشردوستانه به منزله بخشی از حقوق قابل اعمال بر درگیری‌های مسلحانه، مجموعه‌ای متشکل از حقوق لاهه، ژنو و نیویورک است. از جمله مواردی که در روایات منع و نکوهش شده، استفاده از سلاحهای آتش زا است. این گونه روایات نیز می تواند دلیل بر حرمت استفاده از جنگ افزارهای کشتار جمعی باشد. در واقع، اسلام دین صلح و امنیت است. حفظ جان انسان‌ها از اهم مصالحی است که شارع و عقلا بدان اهتمام و توجه دارند. هر سلاحی که حفظ جان انسان‌ها را به خطر اندازد و موجب کشتار جمعی انسان‌ها شود، خطری برای امنیت جانی و مالی انسان‌ها محسوب شده و به‌کارگیری آن منع گردیده است. در این تحقیق با هدف روشن کردن مبانی و ادله حرمت به‌کارگیری سلاح هسته‌ای در قوانین وضع شده در فضای بین‌المللی، حکم به‌کارگیری این سلاح به دست آمده است. با استناد دلایل حقوقی شامل معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته ای، منشور ملل متحد، رای مشورتی دیوان بین‌الملل دادگستری در سال 1996، اصل تفکیک و اصل منع درد و رنج زاید به‌کارگیری سلاح هسته‌ای منع شده است، در منابع حقوق بین‌الملل نیز چنین به دست می‌آید که دلیلی که صراحتاً استفاده از این سلاح را در شرایط دفاع مشروع ممنوع اعلام کند، وجود ندارد و منع به‌کارگیری سلاح هسته‌ای در شرایط عادی نیز از قواعد عرفی مستفاد می‌گردد.