بررسی فقهی لیسانس اجباری در موافقت نامه ابعاد تجاری حقوق مالکیت فکری

«لیسانس اجباری»، به عنوان ابزاری استثنائی در جهت تعدیل اعمال حقوق انحصاری از سوی دارنده حق اختراع، در مواقع سوءاستفاده از موقعیت مسلط، منفعت یا سلامت عموم، امنیت ملی، اختراعات وابسته و ... بوسیلۀ دولتها صادر می گردد. با تکیه بر موازین بین المللی، دکترین و رویه قضایی محاکم کشورهای آمریکا و اتحادیه اروپا و همچنین قوانین حقوق ایران، در صدور لیسانس اجباری در حقوق اختراعات تحت شرایط ویژه ای تردیدی وجود ندارد. این تحقیق که به روش توصیفیی – تحلیلی صورت پذیرفته، جوانب فقهی لیسانس اجباری در موافقت نامه ابعاد تجاری حقوق مالکیت فکری را مورد بررسی قرار داده و بدین نتیجه دست یافته است که با استناد به ادله ای اعم از قاعدۀ لاضرر، قاعدۀ اهم بر مهم و ... می توان صدور لیسانس اجباری را توجیه نمود.