جرم شناسی فرهنگی و مطالعه جرم های جوانان در شهر اهواز

هر مقاله باید دارای یک رشد فرهنگ عامه پسند، ظهور سبک هاى جدید زندگى و اهمیت یافتن بازنمایى هاى رسانه اى باشد. جرم شناسى فرهنگى به عنوان نقطه تلاقى جرم شناسى و مطالعات فرهنگى با فاصله گرفتن از علت کاوى هاى عمومی بیرونى و تاکید مفرط بر زمینه هاى فردى و ساختارى، جرم و مجرم را بر ساختى اجتماعى نیز تلقى مى کند که براى فهم آنها الزامآ مى بایست به زمینه ها، متن اجتماعى و روابط قدرت در جامعه، تاملى جدى داشت. مقاله حاضر پس از مرور تحولات نظرى و تنوعات گفتمانى در نگاه به جرایم جوانان، به شرح و تحلیل سنت جرم شناسى فرهنگى و ظرفیت ها و چالش هاى آن در بررسى مسایل خرده فرهنگى و سبک زندگى جوانان مى پردازد. استدلال اصلى مقاله بر این است که جرم شناسى فرهنگى امکان مناسبى را براى بازنگرى در مرزبندى هاى فرهنگ و جرم فراهم ساخته و با دورى جستن از برخى کلیشه سازى ها به فهم و شناخت بهترى از مسایل جوانان و درنتیجه سیاست گذارى بهتر براى آنها منتهى مى شود. ارتکاب جرم موضوعی صرفاً حقوقی نیست، بلکه ساز های اجتماعی- فرهنگی است که انسانها بر می سازند. هدف اصلی این مقاله، مطالعۀ جرم شناسی فرهنگی در میان جوانان شهر اهواز است. مطالعه با تکیه بر روش کیفی و نمونه گیری هدفمند از طریق مصاحبه های نیمه ساخت یافته انجام شده است. با توجه به منطق اشباع نظری، با 30 نفر از جوانان 20 تا 35 ساله به صورت فردی مصاحبه صورت گرفت و سپس، مصاحبه ها به شیوة تحلیلِ مضمون بررسی شدند. نتایج تحقیق نشان داد که بیشتر جوانان نمونۀ تحقیق در شهر اهواز، تلقی مجرمانه را از برخی مقوله های فرهنگی از قبیل پوشش، آرایش، حرکات موزون (رقص)، داشتن ماهواره و دوستی های اجتماعی را حذف کرده اند، اما اغلب آنها مواردی نظیر مصرف مواد مخدر، جر م های مالی، نابرابری اجتماعی، دعوا و خشونت، و رعایت نکردن حق دیگران را جرم انگاشته اند. در کنار این دو روایت، برخی از این جوانان، که در مرحلۀ آستانگی (مرزی) قراردارند، بعضی از مسائل اجتماعی از قبیله مباشی و مشروبات الکلی را جرم نمی شمارند، اما از جهت های دیگری این مفاهیم را جرم قلمداد می کنند.