وضعیت خاص و استثنایی دعاوی طاری در مرحله تجدیدنظر

طرح دعاوی طاری مختص مرحلة بدوی نیست. در مرحلة تجدیدنظر نیز ممکن است دعاوی طاری از سوی هر یک از طرفین دعوا یا اشخاص ثالث مطرح شود. با این حال، طرح این دعاوی در مرحلة تجدیدنظر با محدودیت‏هایی روبه‌روست. اثر انتقالی تجدیدنظرخواهی مستلزم آن است که دادگاه تجدیدنظر فقط به آنچه در مرحلة بدوی در دادگاه بررسی شده رسیدگی کند. با این حال، نفی کلی طرح دعاوی طاری در مرحلة تجدیدنظر ممکن نیست. چون در بسیاری موارد، بدون طرح این دعاوی، رسیدگی دادگاه ناتمام و غیرموثر باقی می‏ماند. علاوه بر این، در مواردی اوضاع و احوال حاکم بر موضوع دعوا، پس از صدور رای بدوی، چنان دستخوش تحول می‏شود که رسیدگی دادگاه تجدیدنظر به‏ موضوع مورد رسیدگی دادگاه بدوی بی‏معنی و ناممکن است. این واقعیت‏های متناقض ایجاب می‏کند که رویة قضایی، ضمن پذیرش دعاوی طاری در مرحلة تجدیدنظر، محدودیت‏های منطقی و قانونی آن را نیز مدّنظر قرار دهد. طبق یکی از اصول حاکم بر قانون آیین دادرسی مدنی، دعوی فقط درحدی‌که در مرحله نخستین رسیدگی شده می تواند در تجدیدنظر مطرح شود، لیکن این اصل گاهی به تجویز مقنّن، مخدوش می‌شود . قاعده معروف « منع ادعای جدید در مرحله تجدیدنظر» موجب می‌شود دادرسان دادگاه تجدیدنظر نتواند از موضوع رسیدگی و حکم نخستین قدم فراتر گذارد.