بررسی روش‌های جایگزین حل‌وفصل اختلافات در قراردادهای ساخت کشور ایران

ساخت‌وساز به‌عنوان یکی از محورهای اصلی توسعه هر کشوری مطرح است. ازآنجایی‌که بروز اختلاف در پروژه‌های عمرانی اجتناب‌ناپذیر بوده؛ استفاده از روشی مناسب برای حل‌وفصل دعاوی حادث‌شده از اهمیت وافری برخوردار است؛ از این رو پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی و با تمسک به شیوه کتابخانه ای درصدد بررسی موضوع یاد شده است. همواره ارجاع دعاوی به محاکم قضایی با مشکلات عدیده‌ای مواجه بوده است؛ بنابراین تمایل افراد به فیصله دادن منازعات از طریق روش‌های جایگزین حل‌وفصل اختلافات روزبه‌روز فزونی می‌یابد و این مهم در مباحث فنی و تخصصی به مراتب بیشتر بروز و ظهور دارد. با بررسی و تشریح روش‌های یادشده اعم از مذاکره، کارشناسی، میانجیگری و داوری به این نتیجه خواهیم رسید که طرق یادشده جایگاه مهمی در پایان دادن به دعاوی حوزه ساخت‌وساز پیدا نموده و به‌کارگیری تمام روش‌های مذکور در حقوق ایران و به‌طور خاص در قراردادهای عمرانی رو به افزایش است و این امر تا حد زیادی از معضلات رسیدگی به دعاوی قراردادهای ساخت کاسته است. مقنن در ماده 20 قانون پیش فروش ساختمان الزاما از حضور داور سخن به میان آورده و بدین طریق درصدد توسعه روش های جایگزین حل و فصل اختلافات و متعاقب آن کاهش مراجعات مردم به محاکم و جلوگیری از اطاله دادرسی و نهایتا جلب رضایت مردم از طریق ارجاع امر به افرادی متخصص و مجرب است.