جایگاه قواعد اخلاقی در ازدواج اسلامی

اخلاق علمی است که دستورالعملهای کلی برای زندگی ارزشمند و متعالی را پیش روی ما قرار می دهد. اخلاق در وجود انسان نهفته است و برای آنکه انسان به کمال لایق خود برسد باید این جنبه از وجودش را نیز شکوفا سازد و این کمال بواسطه عمل به یکسری قواعد اخلاقی میسر است. در همه دوره های تاریخی و در همه جوامع افراد روابط خود را در چارچوب قواعد و قوانینی تنظیم می کرده اند که بخش عمده ای از این ضوابط اخلاقی بوده اند. ازدواج یکی از مهمترین حوادث و رویدادهای زندگی است و نقش مهمی در سرنوشت و سعادت و خوشبختی انسان دارد؛ مضاف براینکه به نحو صحیح انجام پذیرد.ازدواج اولین و موثرترین حلقه اجتماعی در تامین نیازهای مادی ،عاطفی ،روحی و روانی انسان است؛تامین این نیازها در خانواده مستلزم حاکمیت اصول و قواعد اخلاقی و سازوکار جاری در خانواده است و مهمترین عنصر تاثیرگذار در سازوکار حاکم بر خانواده اصول و ارزشهای اخلاقی است. در تنظیم روابط زن و شوهر اخلاق بیشتر از حقوق حکومت میکند در این رابطه سخن از عواطف انسانی است نه زور قانون؛ زیرا که با حقوق نه مرد را می توان به حسن معاشرت با زن واداشت نه زن را به اطاعت از شوهر مجبور کرد؛بر این اتحاد معنوی تنها اخلاق می تواند حکومت کند و حقوق ناگزیر است بجای اتکا به قدرت دولت دست نیاز به سوی اخلاق دراز کند زیرا هیچ نیرویی جز اخلاق نمی تواند بر این عواطف حکومت کند؛غرض اینکه آنچه باعث دوام ازدواج و آرامش خانواده می گردد اخلاق است و ضرورت دارد مباحث اخلاقی برای افراد جامعه در قالبهای مختلف بازگو گردد.منظور ما از قواعد اخلاقی در این مقاله مجموعه کارهای پسندیده‌ای است که در ازدواج و روند ان باید در نظر گرفته شود و زوجین وظیفه دارند در مقابل همدیگر انجام دهند. این وظیفه برخلاف وظایف حقوقی، از پشتوانة حکومتی و قانونی نیز برخوردار نیست و صرفاً به نیّت انجام قواعد اخلاقی پسندیده و نیل به کمالات معنوی و حتی گاهی به نیّت شیرینی و صمیمیت بیشتر در زندگی خانوادگی انجام می‌شود.قواعد اخلاقی به کار رفته در این مقاله عبارتند از: صداقت. پایبندی به تعهدات. داشتن نگاه مثبت به زندگی. گذشت. فداکاری و...