رسانه‌ها و توسعه شهرهای جهانی؛ فراتحلیل تجربی تهران و استانبول

شهرها بزرگ درصدد پیوستن به شبکه‌های جهانی و تبدیل‌شدن به شهر جهانی هستند، زیرا در عصر رسانه‌ها و فناوری‌های نوین مهم‌ترین فرم شهرها شبکه‌سازی و قرارگیری در شبکه جهانی است و بازنمایی خود به‌مثابه یک شهر جهانی است، مطالعه حاضر به بررسی نقش رسانه‌ها در فرایند جهانی‌شدن شهر و رسانه به‌عنوان شاخصی از شهرهای جهانی می‌پردازد. بنابراین می‌توان از دو منظر، نقش زیرساخت‌های رسانه‌ای و ارتباطی به‌مثابه شاخصی اصلی در تعریف شهر جهانی‌شده و بازنمایی شهر در رسانه‌ها برای جهانی‌شدن شهر به موضوع نگریست. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های جهانی‌شدن در عصر مدرن رسانه‌ای‌شدن جهانی‌شدن است که از طریق رسانه و ارتباطات شکل می‌گیرد. رسانه‌های نوین نقش زیادی در جهانی‌سازی شهرها دارد و دیجیتالی‌شدن راه را برای پیشرفت شهرهای جهانی و شرکت‌های چندملیتی و بازارهای جهانی هموار ساخته است. پیشرفت فناوری در حوزه رسانه‌های گروهی و فناوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی جهانی‌شدن را پدید می‌آورد و آن توسعه می‌دهد. در بخش تجربی به مطالعه موردی شهر استانبول و تهران پرداخته می‌شود: دولت ترکیه سیاست‌های نئولیبرال را برای تبدیل شهر استانبول به شهر جهانی اتخاذ کرد و همین امر موجب افزایش رقابت اقتصادی و افزایش ارتباطات بین‌المللی استانبول با شبکه‌ شهرهای جهانی شد. همچنین یکی از دلایل پیشرفت استانبول استفاده از زمینه‌های فرهنگی و تاریخی و بازنمایی آن‌ها از طریق رسانه‌های گروهی و رسانه‌های نوین در عرصه جهانی بود. به‌طورکلی شهر استانبول در رتبه‌بندی شهرهای جهانی توسط مراکز معتبر مطالعاتی موقعیت مناسبی دارد و شهر تهران در این رتبه‌بندی‌ها هیچ جایگاه ندارد. مطالعات تجربی در حوزه جهانی‌شدن شهر تهران بر این امر تاکید می‌کنند که تهران پتانسیل تبدیل شده به شهر جهانی را دارد این حال در ابعاد حاکمیتی، مدیریتی، زیست‌محیطی، اقتصادی، حمل‌ونقل و رسانه‌ای دارای چالش‌های بنیادی است.