رابطه جهت گیری هدف، سبک های یادگیری و خودپنداره تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر پایه یازدهم شهرستان تویسرکان

این پژوهش با هدف تعیین رابطه جهت گیری هدف، سبک های یادگیری و خودپنداره تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی محسوب می شود و در آن از روش توصیفی-همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از دانش آموزان دختر پایه یازدهم شهرستان تویسرکان بود. نمونه آماری بر اساس فرمول تاپاچنیک و فیدل (2007) 108 نفر درنظر گرفته شد. که با روش خوشه ای چند مرحله ای با خوشه بندی مدارس بر اساس مناطق جغرافیایی و سپس انتخاب یک خوشه بصورت تصادفی اجرا شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999)، جهت گیری هدف الیوت و مک گریگور (2001)، سبک یادگیری کلب (1985) و خودپنداره تحصیلی چن و تامپسون (2004) گردآوری و با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شد. نتایج نشان داد خودپنداره آموزشگاهی (01/0 < p)، جهت گیری هدف تسلط-گرایشی (01/0 < p)، خودپنداره غیرآموزشگاهی (01/0 < p)، جهت گیری عملکرد- اجتنابی (01/0 < p)، سبک یادگیری انجام دادن (01/0 < p) و جهت گیری هدف عملکرد-گرایشی (01/0 < p) در تبیین واریانس متغیر عملکرد تحصیلی تاثیر دارند. همچنین بین جهت گیری تسلط-گرایشی (0.01 > p) و عملکرد-گرایشی (0.01 > p) با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. علاوه بر این بین سبک یادگیری انجام دادن و عملکرد تحصیلی (0.01 > p) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نهایتا بین خودپنداره عمومی (0.01 > p)، خودپنداره آموزشگاهی (0.01 > p) و خودپنداره غیرآموزشگاهی (0.05 > p) و عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.