جایگاه اظهارنظرهای ساده در حقوق قراردادها (مطالعه تطبیقی در حقوق انگلیس و ایران)

هنگام مذاکرات، طرفین اظهارات زیادی در مورد نحوه انعقاد قرارداد و محتوای مندرج در آن می نمایند ولی تمام اظهارات آنها بخشی از قرارداد محسوب نمی شوند. اظهارنظرهایی که موجب انعقاد معامله می شوند اما بخشی از قرارداد را تشکیل نمی دهند اظهارنظر ساده یا اعلام نامیده می شوند. در این زمینه مرجع تشخیص این امر که کدام یک از بخش های گفت و گوی طرفین صِرف یک اظهارنظر ساده و فاقد جنبه الزام آور است، دادگاهی است که قرارداد مورد اختلاف به آن ارجاع شده است. در این مقاله علاوه بر تبیین اظهارنظر ساده، اظهارنظرهای ساده خلاف واقع همراه با قصد متقلبانه و ضمانت اجرای آن مورد بررسی قرار می گیرد.