مطالعه و بررسی امر فراواقع و فراموقع در آثار فتومونتاژ ( بررسی موردی: یک تصویر فتومونتاژ اثر صمد قربان زاده)

آثار فتومونتاژ بر پیوستاری از عکس بودگی تا نقاشی بودگی و نزدیکی بیشتر به قطب نقاشی در کار انتقال معانی، مفاهیم و مبتنی بر سبکی خلاقانه در تقابل با فیزیک محیط است. فضاهای دیداری محلی جهت تولید فرآیند پویایی معناسازی هستند که به نوعی با زمان گره خورده‌اند. چه این زمان مقدم بر فرآیند معناسازی و چه زمان منطبق بر حرکت پویا و دینامیک خوانش آن باشد. در آثار فتومونتاژ تصویر حاکم واقعیت نیست، بلکه حاصل واقعیت شبیه سازی شده است که نهایتاً مخاطب را با فراواقعیتی روبرومی کند که از کانال‌های حسی- ادراکی عبورکرده و فراموقعیت ها را بوجودمی آورد. روش شناسی پژوهش فوق به شیوه کیفی، توصیفی وتحلیلی است.