ضرورت نبوّت و جایگاه معجزه از دیدگاه ابن رشد

ابن رشد در اصل وجود و ضرورت نبوت و معجزه شک نمی کند و دیدگاه خویش را از منکران نبوت جدا می سازد. وی آن گاه که در باب ضرورت دین سخن می گوید از برخی عبارات وی چنین نمایان می شود که فیلسوفان نیاز جدی به دین ندارند و امکان تحصیل سعادت خواص از راه حکمت وجود دارد. از سوی دیگر ابن رشد به نفی ارتباط منطقی و ضروری میان معجزه و نبوت نیز پرداخته و معجزه را دلیلی بر صدق نبوت نمی پندارد. در این مقاله ضمن تحلیل دیدگاه ابن رشد نشان داده می شود: 1 فیلسوفان نیز از جهاتی نیاز ضروری به دین دارند. 2 معجزه تنها در صورتی می تواند دلالت قطعی بر نبوت داشته باشد که در علم و عمل معجزه باشد. معجزه در موارد دیگر نقش تایید کننده خواهد داشت.