بررسی قدرت نرم ایران در عراق پس از صدام

قدرت نرم یا چهره دوم قدرت ، تلاشی است که براساس آن دولت ها باید از جذابیت های مادی و معنوی خود به منظور افزایش مشروعیت اقدامات خود و افزایش نفوذ ، قدرت و تامین منافع ملی در محیط بین الملل استفاده کنند که همراه با اقناع می باشد . سرنگونی رژیم بعث عراق توسط اشغالگران خارجی باعث نفوذ و جذابیت سایر کشورها از جمله ج . ا . ایران شد و کشورمان را صاحب قدرت نرم در زمینه های متعدد و متنوعی کرد ، که عمدتاً براساس اسلام و آرمانهای انقلابی بنیان گذاشته شده است . براین اساس پرسش اصلی که در این پژوهش مطرح شده این است که منابع قدرت نرم ج . ا . ایران درعراق بعد از صدام کدامند ؟ به منظور پاسخ گویی به این پرسش ، فرضیه این پژوهش به مولفه های فرهنگی ، سیاسی - امنیتی و اقتصادی می پردازد که مهم ترین منابع قدرت نرم ج . ا . ایران در عراق بعد از صدام می باشند در همین راستا یافته های پژوهشی حاکی از آن است که اولاً : منابع فرهنگی قدرت نرم ج . ا . ایران در عراق عبارتند از : مرجعیت و حوزه های علمیه ، مذهب مشترک ( تشیع ) ، پیاده روی اربعین حسینی ، اماکن مقدس، سنن تاریخی مشترک . ثانیاً : منابع سیاسی- امنیتی قدرت نرم ج . ا . ایران در عراق عبارتند از : احزاب سیاسی و گروه های عراقی طرفدار ج . ا . ایران ، نخبگان سیاسی شیعی در عراق ، قومیت کُرد عراقی ، حضور نیروهای خارجی و فعالیت های گروه های تروریستی در عراق ، حضور مجاهدین خلق ( منافقین ) در عراق ، حضور گروهک تروریستی داعش در عراق ، حضور نیروهای نظامی طرفدار ایران در عراق (حشد الشعبی ) . ثالثاً : منابع اقتصادی و تجاری قدرت نرم ج . ا . ایران در عراق عبارتند از : سرمایه گذاری و ارائه خدمات فنی ، مهندسی و عمرانی ، صدور اقلام کشاورزی ، سرمایه گذاری های مالی و کمک های فنی ، مهندسی در صنایع نفت و پتروشیمی . این منابع از طریق سیاست های رسمی و برنامه ریزی موثر و همچنین دیپلماسی فعال قابلیت تحقق و تبدیل به قدرت بالفعل را دارد و این پژوهش توصیفی و تحلیلی است .