نقش شاهنامه در توسعه‌ی ایران

فردوسی با سرودن شاهنامه کمک بسیاری به پیشرفت و آبادانی ایران عزیزمان کرد و این کار را با ستایش خرد و خرمندان و تشویق برای فراگیری انواع علوم و هنرها آغاز می‌کند، حکیم‌ِ طوس در دوره‌ای می‌زیست که ستاره‌شناسی در سرزمین ایران رواج کمتری نسبت به ملوک اعراب داشت و شرح ستاره‌شناسی و آوردن نکات و کلیات آن در شاهنامه موجب تشویق و اشتیاق عده‌ای شد که به مطالعه‌ی نجوم بپردازند، هنرهایی نیز نظیر شاهنامه‌نگاری، نقالی، هنرهای نمایشی و بازتاب نقش‌های مربوط به شاهنامه در طراحی فرش‌ها، سنگ‌نگاره‌ها، کاشی‌ها، ابزارهای دکوری و جنگی و... از تاثیر شاهنامه در هنرهای اصیل ایرانی می‌باشند علاوه بر این؛ فردوسی اهمیت زیرساخت‌های یک جامعه‌ی قدرتمند را درک می‌کند و در همان آغاز شاهنامه و هنگام ماجرای کشف آتش و در ادامه‌اش کشف آهن، ابتدا اهمیت ساختن ابزار ساختمان‌سازی و ساختن سد و پل و آبراه و توسعه‌ی کشاورزی را بیان کرد حال اینکه شاهنامه اثری حماسی و نیزه و شمشیر و جنگ در آن باید ارجحیت می‌داشتند نه بیل و کلنگ و کشاورزی و از آنجا که یکی از مخاطبان اصلی شاهنامه، شاهان، شاهزادگان و اهل دربار بوده‌اند، فردوسی آن‌ها را به توجه به زیرساخت‌های مملکتی که لازمه‌ی یک جامعه‌ی قوی است دعوت می‌کند فردوسی در شاهنامه به ساخت شهرها به عنوان افتخارات یک پادشاه اشاره می‌کند و زیرساخت‌های یک شهر قوی و مستقل را بیان می‌کند. فردوسی مخاطبش را به صلح‌طلبی و تعامل دعوت می‌کند چرا که توسعه در شرایط صلح سریع‌تر به جریان خود ادامه می‌دهد تا در جربان جنگ، علاوه بر این‌ها فردوسی مسائل مربوط به هویت انسانی، هویت ایرانی، حقوق بشر، برابری جنسیتی و دیگر مسائل لازم برای توسعه‌ی یک جامعه را به امید اینکه معاصران و آیندگانش به آن عمل کنند، مطرح می‌کند.