سنجش سطح پایداری محلات شهر کرمانشاه با تاکید بر محلات با هسته‌های روستایی

شهر کرمانشاه همانند بسیاری از شهرهای بزرگ کشور با مسائل متعددی از جمله ناپایداری توسعه مواجه است و این مسئله در سطح برخی از محلات به بالاترین حد می‌رسد. با وجود اینکه محلات، هسته‌های اصلی زندگی شهری به شمار می‌روند، لیکن در نظام رسمی برنامه‌ریزی فضایی جایگاهی ندارند. این مسئله به تشدید ناپایداری توسعه در آنها، منتهی شده است. این پژوهش در سال 1393 و با هدف سنجش میزان پایداری محلات شهر کرمانشاه با استفاده از روش میدانی تهیه شده است. در سنجش میزان پایداری از 20 معیار و بیش از 50 زیرمعیار استفاده شده است. جامعه‌ی آماری پژوهش 5 محله‌ی منتخب‌ از شهر با جمعیتی در حدود 23700 نفر است که با استفاده از روش کوکران، 368 نمونه برای انجام پرسشگری استخراج شده‌اند. ضمن تجزیه و تحلیل داده‏ها، از آزمونهای آماری‎ t تک نمونه‎ای و واریانس یکطرفه یا آنوا (و آزمون تعقیبی شفه) و رتبه‌بندی کروسکال والیس استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که وضعیت محلات از نظر خوانایی و تعلق خاطر بهتر و از نظر معیارهای هویت، سرمایه‌ی اجتماعی و تراکم بدتر است. از بین 5 محله‌ی مورد بررسی، محلات چمن و حکمت اباد به ترتیب با مجموع میانگین‌های 3.22 و 3.28 در وضعیت کاملا ناپایدار و محلات جعفر اباد، چشمه سفید و دولت اباد به ترتیب با مجموع میانگین‌های 3.79، 3.84 و 4.01 در وضعیت ناپایدار قرار دارند. در نتیجه، این پژوهش نشان می‌دهد که از نظر معیارهای پژوهش، محله‌های منتخب در وضعیت ناپایداری قرار دارند و شدت ناپایداری در آنها متفاوت است. در پایان پیشنهاداتی برای توسعه و پایداری محلات ارائه شده‌اند.