بررسی اصل حُسن نیّت در معاهدات بین المللی

اصل لزوم رعایت حُسن نیّت و رفتار منصفانه دارای آثار حقوقی گسترده‌ای در نظام‌های حقوقی دنیا به‌ویژه نظام‌های گروه حقوق نوشته است. این قاعده در بسیاری از اسناد مهم بین المللی، مانند اصول قراردادهای تجاری بین المللی، اصول حقوق قراردادهای اروپایی و حقوق داخلی برخی کشورها از‌جمله آلمان، ایتالیا، فرانسه و ایالات متحده به‌طور صریح به‌عنوان یکی از اصول مهم حقوق قراردادها شناخته شده است و طرفین در روابط تجاری خود ملزم به رعایت آن هستند. حُسن نیّت اصل کلی ساختار حقوق بین الملل و متمایز از نظام و روند حقوقی داخلی و حقوق تجارت است. در پژوهش حاضر با روش «تحلیلی-توصیفی» جایگاه حُسن نیّت در حقوق بین الملل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش حاکی از آن است اگرچه حُسن نیّت به‌تنهایی منبع تعهدات محسوب نمی‌شود، می‌توان برای آن، نقش تعدیل کننده، تکمیل کننده، تحدید کننده و تصحیح کننده قواعد حقوقی قائل بود؛ بدین معنا که رعایت این اصل از سوی دولت‌ها، اجرای حقوق و تعهدات آن‌ها در عرصه بین‌المللی را تنظیم می‌‌‌کند.