سیر تدوین کنوانسیون 1961 وین و ارزیابی آن

از دیرباز مصونیت دیپلماتیک وکنسولی به عنوان اصلی پذیرفته شده در عرف و رویه بین‌المللی مورد قبول قرار گرفته است و ملل متمدن در طول تاریخ همواره به حقوق فرستادگان یکدیگر احترام می‌گذاشتند و اصل مصونیت فرستادگان را محترم بر می‌شمردند و به آن جهت است که مصونیت فرستادگان را می‌توان اولین قاعده حقوق بین‌الملل دانست . عرف و معاهدات بین‌المللی، دو منبع اصلی حقوق بین‌الملل شمرده می‌شوند؛ اما عرف که در گذشته اهمیتی بیش از معاهدات داشته، اکنون اهمیت خود را به نفع معاهدات از دست داده است. با تدوین کنوانسیون‌های 1961 وین ناظر بر روابط دیپلماتیک و 1963 وین ناظر بر روابط کنسولی توسط کمیسیون حقوق بین‌الملل ، تعریف و تقسیم‌بندی قواعد مربوط به مصونیت‌ها و مزایای دیپلماتیک و کنسولی انجام گردید وقواعد مزبور بعنوان بخشی از حقوق بین‌الملل موضوعه در آمدند. کنوانسیون‌های دیپلماتیک و کنسولی مبنای اعطای مصونیت‌ها و مزایا را نظریه مصلحت خدمت ذکر نموده‌اند و در مقدمه این کنوانسیون این‌گونه بیان می‌دارد که منظور از مزایا و مصونیت‌های مذکور منتفع ساختن افراد نیست بلکه مراد تامین حسن اجرای وظائف هیئت‌های سیاسی به عنوان نمایندگان دولت‌ها می‌باشد. در رابطه با مصونیت‌های دیپلماتیک وکنسولی یک سری استثنائاتی وجود دارد که یکی از انها مصونیت دیپلماتیک وکنسولی در کشور ثالث است.