بررسی رابطه همدلی محیطی و پیوند با طبیعت بر سازگاری اجتماعی از طریق نقش میانجی هوش معنوی در بین دانش آموزان دختر

هدف از پژوهش حاضر، « بررسی رابطه همدلی محیطی و پیوند با طبیعت بر سازگاری اجتماعی از طریق نقش میانجی هوش معنوی در بین دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بندر امام خمینی (ره)» بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس شهر بندر امام خمینی (ره) که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول به تحصیل بوده اند و مشتمل بر 1624 نفر (دانش آموز دختر) بودند. نمونه این تحقیق 310 نفر انتخاب شده بودند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. به منظور اندازه گیری متغیرهای مورد نظر از؛ پرسشنامه همدلی محیطی و پیوند با طبیعت سواری (1394) که توسط ماسیتو- فرر. استبان- ایبانز، لئون – مارنئو و گارسیا (2019) طراحی شده است ، پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ(1993) و پرسشنامه هوش معنوی عبدالله زاده و همکاران (1389)، استفاده شد. همچنین نتایج مدل نشان داد که؛ همدلی محیطی شناختی بر مولفه های هوش معنوی دارای اثر مستقیم مثبت می باشد. همدلی محیطی هیجانی بر مولفه های هوش معنوی دارای اثر مستقیم مثبت می باشد. پیوند با طبیعت بر مولفه های هوش معنوی درک ارتباط با سرچشمه هستی، زندگی معنوی با اتکاء به هسته درونی دارای اثر مستقیم مثبت می باشد. درک ارتباط با سرچشمه هستی بر سازگاری اجتماعی دارای اثر مستقیم مثبت می باشد. زندگی معنوی با اتکاء به هسته درونی بر سازگاری اجتماعی دارای اثر مستقیم مثبت می باشد. مولفه همدلی محیطی شناختی از طریق واسطه گری هوش معنوی (درک ارتباط با سرچشمه هستی، زندگی معنوی با اتکاء به هسته درونی) بر سازگاری اجتماعی دارای اثر غیر مستقیم مثبت می باشد. مولفه همدلی محیطی هیجانی از طریق واسطه گری هوش معنوی (درک ارتباط با سرچشمه هستی، زندگی معنوی با اتکاء به هسته درونی) بر سازگاری اجتماعی دارای اثر غیر مستقیم مثبت می باشد. پیوند با طبیعت از طریق واسطه گری هوش معنوی (درک ارتباط با سرچشمه هستی، زندگی معنوی با اتکاء به هسته درونی) بر سازگاری اجتماعی دارای اثر غیر مستقیم مثبت می باشد.