نقش برنامه‌ریزی در روند توسعه پایدار در دانشگاه

اندیشمندان، توسعه جوامع را مشروط به پایداری آن می‌دانند. دولت‌ها دریافته‌اند برای رسیدن به اهداف توسعه‌ی کشورهای خود آن‌هم از نوع پایدار، برنامه‌ریزی آموزشی از مهم‌ترین اولویت‌های آنان می‌باشد. در این میان دانشگاه و نظام آموزشی آن به‌عنوان محل ایده آل برای پرورش قشر فرهیخته و اندیشمند اجتماع، مکانی مناسب برای توسعه و درونی سازی مفهوم توسعه پایدار است. به همین دلیل علیرغم تحقیقات گسترده‌ای که در زمینه آموزش و نقش آن در توسعه پایدار صورت گرفته است، اما همچنان نیاز به مطالعات بیشتر، جزئی‌تر و موشکافانه‌تر مخصوصاً در رابطه با فاکتورهای برنامه‌ریزی برای نقش‌آفرینی آموزش احساس می‌شود. لذا برای رسیدن به این مقصود، در این مقاله که به‌صورت اسنادی و کتابخانه‌ای صورت گرفته است، سعی شده است که به قسمتی از این هدف که همانا برنامه‌ریزی درروند توسعه پایدار در آموزش عالی می‌باشد پرداخته شود. بدین منظور ابتدا تعاریفی از توسعه و مفهوم توسعه پایدار بیان می‌گردد، به معرفی آموزش عالی و نقش آن در توسعه پایدار اشاره می‌شود و سپس به بررسی موانع و محدودیت‌های موجود در راه‌های رسیدن به توسعه پایدار و اثرات آموزش در این مسیر پرداخته می‌شود. همچنین راهکارهایی جهت افزایش آگاهی و جلب همکاری دانشجویان، اثرگذاری بیشتر آموزش مهارت‌های لازم در جامعه و مدیریت منابع ارائه می‌شود. فاکتورهای لازم چگونگی برنامه ریزی در روند توسعه پایدار در آموزش عالی در تحقیقات گذشته بررسی می‌شود. نتایج نشان می‌دهد که ازجمله مهم‌ترین فاکتورها که توجه بیشتری به آن شده است برنامه درسی دانشگاه‌ها است که پیشنهاد می‌گردد نسبت به تغییر در محتوای برنامه‌های درسی رشته‌هایی که به‌نوعی در حفاظت از محیط‌زیست و توسعه پایدار تاثیرگذار می‌باشند برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری اقدام گردد .