حقوق تطبیقی ناظر بر مخاطبان خاص تبلیغات تجاری

رسانه‌های جمعی همچون تلویزیون، امروزه در دنیای شبکه‌ای و حتی خالی از واقعیت فضای مجازی، در قیاس با دیگر ابزارهای اطلاع‌رسان سنتی، همچنان معیار است و نقشی اساسی برای مخاطب و خاصه توده عام دارد. همین رسانه منبع درآمدی می‌خواهد که عمدتا حول تبلیغات تجاری می‌چرخد که به مراتب در بطن و تودرتوی برنامه‌های این وسیله ارتباط‌جمعی جا خوش می‌کند. تلویزیون مخاطبانی دارد اکثرا فعال و گاه منفعل که بسیار متاثر از تبلیغات هستند. دسته‌ای مثل گروه کودک و حتی زن همیشه مصرف‌کننده تبلیغات نیستند بلکه بازیگر آیتم‌های تجاری هم می‌شوند. یعنی فراگردی پیرامون رسانه و گروه‌های خاص که هم از تبلیغات رسانه‌ای و حتی فریبنده تغذیه می‌شوند و هم ممکن است این رسانه آنان را جزئی از زرق و برق تجاری‌‌اش قرار دهد تا مخاطب را وادار و اقناع به مصرف کالا و خدمات سازد. این مقاله در دایره مفهومی تبلیغات تجاری، متمرکز بر این مخاطبان خاص شده تا مساله را نه فقط با دسته‌بندی حقوق مخاطب، بلکه از زاویه قانونی بررسی کند. این مقاله در مطالعه‌ای تطبیقی با روش توصیفی-تحلیلی نشان می‌دهد سیمای ج.ا.ا و کشورهای صاحب حقوق تبلیغات، چه مفاد قانونی را بر شکل و نیز کیفیت تبلیغات حاکم بر کودکان و زنان در دست اجرا دارند. اینگونه نتیجه می‌گیرد که تلویزیون ایران شاید متون کلی و آئین‌نامه‌ای را بر تبلیغاتش حاکم ببیند اما خلا جدی قانونی خصوصا در مورد مخاطب کودک و زنان در آن محسوس است تا جایی‌که راه گریز را برای صاحبان تبلیغات و خود رسانه باز گذاشته است.