شهادت در عرفان اسلامی

موضوع شهید و شهادت از قدیمی ترین موضوعات تاریخی به شمار میرود و در دنیای اسلام در مورد شهادت و شجاعت تالیفات و کتب بسیاری وجود داردکه هریک نوعی به این مقوله پرداخته اند. اهمیت و ضرورت شهادت در عرفان اسلامی بدان جهت است که اوج تعالی انسان، از بین برنده ی ضعف و سستی و ارزشمند ترین و گرانبها ترین حرکت است. عرفان اسلامی به عنوان یک مشرب فکری و عملی معتقد است که انسان با تذهیب نفس و صفای باطن و ریاضت شرعی می تواند به مقامی برسد که دیده ی دلش به جهان هستی باز شود و حقیقت هستی و مراتب آن را با چشم الهی به نظاره بنشیند و به مقام «کشف و شهود» نائل گردد که از آن تعبیر به «کمال انسان» ، «خلیفه الهی» ، «قرب و لقای الهی» و... می شود. نتیجه ی حاصله از شهادت در عرفان رسیدن به تکامل و جاودانگی، آلایش روح و نظر به وجه الله و پیوستن به لقاء الله هچنین سیر و سلوک معنوی و طی طریق در آخرین و والاترین مراحل عرفانی و فنای الی الله و اثبات عشق حقیقی به معشوق است. در این مقاله، سعی بر آن است که به شناسایی و بررسی شهادت و شهید، در عرفان پرداخته شود و عوامل موثر در پدید آمدن شهادت در نگاه عرفان، مورد بررسی قرار گیرد و درصدد آن برآمده که با استفاده از روش تحلیلی و رجوع به داده های قرانی ، سیره ی معصومین (علیه السلام) و کتب عرفانی، جایگاه شهادت را در اسلام و منظر اسلامی بیان دارد.