هنر و زیبایی نزد چوانگ زه با تمرکز بر کتاب راه چوانگ زه اثر توماس مرتون

حکمت دائو یکی از اصلی ترین نظام های حکمت نزد مردم چین به شمار می آید. همانند دیگر تمدن های شرقی در تفکر دائو نیز تلقی از هنر متفاوت از تلقی غربی آن است و نسبتی با علم زیبایی شناسی یا استتیک غربی ندارد. از این منظر هنر فضیلت است و برای انسان بافضیلت و برای هنرمند دائویی گذر از آنچه حواس می پسندند و زیبا می خوانند، یعنی گذر از آن چه در تمدن غرب هنر زیبا می نامند و در مقابل گام نهادن در آن چه راه طبیعت است و راه دائوست، فراموشی و ندانستگی می طلبد. نزد هنرمند دائویی هنر شیوه ای برای زیستن است و غایت هنر گذشتن از خود و رسیدن به دائو است. نگارنده با چنین رویکردی با تمرکز بر متن انگلیسی کتاب راه چوانگ زه اثر توماس مرتون هنر و زیبایی از منظر چوانگ زه را بررسی نموده و دریافته است که نزد این حکیم دائو هنر در اثر آوردن ندانستگی و نیستی است.