دموکراسی گفت و گویی در اندیشه یورگن هابرماس

ساختار های ذهنی و اجتماعی ، چون بندی انسان مدرن را اسیر کرده و آزادی بشر را تبدیل به سرابی دور و محال کرده است. عقلانیت ابزاری بر مدرنیته حاکم گشته و ارتباطات انسان ها را بسیار مکانیکی، سرد، رسمی، قانونی، سلسله مراتبی و ساختاری کرده است. در چنین جوی، انسان رابطه اش را با دیگری بر اساس نیاز خود و انتظارات جامعه تنظیم کرد و عشق، اعتماد و امید در چنبره ی یک رابطه مکانیکی و عقلانی محض به فراموشی سپرده شد. ناتوانی در برقراری ارتباط بین انسانها، از مسائل و مشکلات شناختی انسان امروزی است. دیالوگ مهمترین راه دستیابی افراد به نگاه جامع به پدیده های هستی و برقراری ارتباط بین انسان هاست. دیالوگ با ظرفیت خود می تواند در حوزه عمومی (سپهر عمومی) شکل بگیرد و آن را بازتولید کند. سپهر عمومی امکانی در زندگی جمعی انسان هاست که با تحقق آن، افراد جامعه می توانند از طریق یکدیگر به سخن آیند و با مفاهمه به امر عمومی توجه کنند، و آن را مورد بحث و گفت و گو قرار دهند. در سپهر عمومی افراد در وضعیتی آزاد، دور از تحمیل ها و اجبارها، امر عمومی را مورد بحث و نظریات یکدیگر را مورد ارزیابی قرار می دهند، و بدین وسیله، امکان رسیدن به یک توافق جمعی واقعی را به حداکثر می رسانند. روش تحقیق این پژوهش به شکل اسنادی و با استفاده از مقالات، کتاب ها و صفحات گسترده وب بوده است. نتایج حاصله از این پژوهش نشان می دهد که هابرماس دموکراسی گفتگویی را از طریق مفاهمه در حوزه عمومی امکان پذیر می داند.