سنجش شاخص و مولفه‌های توسعه در محلات حاشیه‌نشین با استفاده از تکنیک های کمی (مطالعه موردی: شهر رشت)

مفهوم توسعه، بسته به سطح توسعه‎‌یافتگی کشور می تواند به طرق مختلفی تعریف شود. در اقتصادهای بسیار توسعه یافته، هدف دست‌رسی و کیفیت در سبک زندگی می باشد که به وسیله افزایش سطح رفاه، یرابری جنسیتی، آزادی سیاسی، امید به زندگی، ثبات سیاسی، امنیت شغلی و اجرای طرح های بهبود کیفیت زیست محیطی، با دیدی گسترده جهت عدالت در شهر انجام می شود. این پژوهش تلاش میکند تا شاخص معتبر و موثقی برای توسعه یافتگی در محلات ارائه دهد بدین منظور پژوهش حاضر به روش توصیفی– پیمایشی و با هدف سنجش شاخص و مولفه‌های توسعه در محلات حاشیه‌نشین شهر رشت و ارائه راهکار جهت ارتقای آن و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که روایی سازه‌ای آن با توجه به دیدگاه متخصصان و اساتید جامعه شناسی شهری سنجیده شد، انجام شد. متغیرهای موردنظر عبارتند از: اخلاق محوری، پیشرفت محوری، شفاف محوری، کیفیت محوری، روان محوری، دولت محوری، پایدار محوری، جمع محوری و تعهد محوری بودند که پایایی آن نیز با استفاده از آلفای کرونباخ برای تمامی ابعاد پرسشنامه بالاتر از 7/0 به دست آمد بدین جهت پژوهش حاضر شاخصی بااعتبار و قابل تکرارپذیری برای سنجش توسعه یافتگی در محلات حاشیه‌نشین در سایر نقاط کشور ارائه کرده است که نتایج آن میتواند راهگشای برنامه ریزان و سیاستگذاران عرصه توسعه شهری باشد.