تبیین دیدگاه فریقین به مساله قرآنی وفقهی نشوز

نشوز از اصطلاحات مهمی است که دراصطلاح فقه فریقین به معنای تمکین نکردن ازسوی یکی از زوجین است زمانی میتوان به بار نشستن نهال نوپای زندگی دل بست که اساس ارتباط درآن،بر عشق و محبت،حفظ و رعایت ارزش و منزلت هریک از طرفین استوار باشد،در این صورت وبا رفتارهای درست،این پیوند به مراتب از کانونی گرم تر و پرشورتر برخوردار خواهد بود و درنقطه مقابل با نشوزوسرکشی هر یک از طرفین این کانون گرم می تواند سرآغاز رخداد انشقاق و فروپاشی خانواده شود. امروزه حفظ خانواده و تحکیم روابط فی ما بین زوجین از مسائلی است که سیاست و سلامت جامعه رابه گروگان گرفته است.مسئله اصلی این نوشتار توضیح نشوز و عوامل به وجود آورنده آن از منظر تفاسیر معتبر و همچنین فقه فریقین میباشد.در فقه امامیه و همچنین مذاهب اهل سنت به بررسی واژه نشوزتوجه شده است که در این نوشتار به بررسی وجوه تشابه و افتراق دیدگاههای امامیه و اهل سنت در این زمینه پرداخته است.تحلیل و بررسی نشوز در فقه فریقین به طور تفصیلی این است که عامل اصلی نشوز در حین زندگی عدم توجه به کفائت زوجین در آغاز آشنایی و قبل ازدواج است. بی شک هم کفو بودن اعتتقادی و اجتماعی و فرهنگی زمینه های نشوز رااز بین می برند.نشوزنقطه آغازینی است که اگر مستدل و باتعامل به عشق و تفاهم تبدیل شود فرصتی برای توالد وتناسل و استواری اجتماع میشود و این همان هدف نگارش این مقاله است . پرداخت دین مقدس اسلام در نصوص اصیل قرآن و سنت در جای جای آیات و سیره نشان از اهمیت موضوع و داشتن فواید آن که مقاله به آن پرداخته است می باشد.مقاله با رهیافت توصیفی و تحلیلی و با استفاده ازمنابع کتابخانه ای و رجوع به تفاسیر قرآن و سیره نبوی و فقه فریقین در صدد تحقیق برآمده است.