نظام حقوقی بین المللی حاکم بر تحدید حدود فلات قاره فراتر از 200 مایل دریایی با تاکید بر رویه قضایی بین المللی موجود

تحدید حدود فلات قاره فراتر از 200 مایل دریایی، یکی از پیچیده ترین روش های تحدید حدود مناطق دریایی است که در مورد دولت های ساحلی به کار برده می شود که دارای فلات قاره چسبیده به یکدیگر هستند و حقوق حاکمه آنها در منطقه فلات قاره فراتر از 200 مایل دریایی بسط پیدا کرده است. بر اساس بند 8 ماده 76 کنوانسیون بین المللی حقوق دریاها 1982، در این نوع تحدید حدود بایستی دولت های ساحلی اقدام به کسب توصیه از کمیسیون تحدید حدود فلات قاره نمایند و در صورتی که بر اساس توصیه های کمیسیون مزبور، اقدام به تحدید حدود نمایند، این تحدید حدود برای آنها الزام آور می شود. با این حال، این امر مانع از وجود اختلافات بین دولت ها در مورد تحدید حدود فلات قاره فراتر از 200 مایل دریایی نشده است و بر همین اساس ، دو قضیه نیکاراگوئه علیه کلمبیا در سال های 2012 و 2016 میلادی در دیوان بین المللی دادگستری مطرح شده است. سوال اصلی که در این تحقیق مطرح شده است آن است که نقش دیوان بین المللی دادگستری در تحدید حدود فلات قاره فراتر از 200 مایل دریایی با تاکید بر قضایای نیکاراگوئه در مقابل کلمبیا چه بوده است ؟ نتیجه تحقیق حاضر بدین صورت است که دیوان ضمن این که اعلام نموده است که تحدید حدود فلات قاره فراتر از 200 مایل دریایی به عنوان یک قاعده عرفی بین المللی درآمده است، وجود وضعیت جغرافیایی طبیعی را عامل اصلی در ادعای حقوق یکی از دولت های ساحلی فراتر از 200 مایل دریایی دانسته است و کسب توصیه از کمیسیون تحدید حدود فلات قاره پیش از رجوع به این نهاد را الزام آور ندانسته است.