حمایت کیفری از اطفال در برابر جرایم علیه معنویت و آزادی های طفل

در پژوهش حاضر جرایم ارتکابی علیه معنویت و آزادی اطفال مورد بررسی قرار گرفت. قانونگذار به دلیل آسیب پذیر بودن اطفال از آنان در برابر مزاحمت و تعرض و حمایت به عمل آورده است و مزاحمت و تعرض علیه اطفال را به صورت مستقل جرم انگاری کرده است.( ماده ی 619 قانون مجازات - تعذیرات و بازدارنده مصوب 1375 )باتوجه به قید «مکان عمومی » ماده ی مذکور توهین و تعرض و مزاحمت در مکان خصوصی را شامل نمی شود و چنانچه شخصی در یک مکان خصوصی علیه طفلی توهین و تعرض کند و یا ایجاد مزاحمت کند از شمول ماده ی مذکور خارج است . بنابراین قید مکان عمومی و معابر دایره شمول ماده را محدود نموده است. به منظور جلوگیری از تحقیر کودک و حمایت از او به نظر نگارنده بایستی قید مکان عمومی و معابر حذف گردد. با وجود قید مکان عمومی و معابر تعرض و مزاحمت به طفل در مکان خصوصی از شمول ماده خارج است.از دیگر جرایمی که اطفال بیشتر بزه دیده آن واقع می شوند،جرم آدم ربایی است. مطابق ماده ی 621 قانون مجازات تعذیرات و بازدارنده مصوب 1375 طفل بودن بزه دیده از موجبات تشدید مجازات است. قانونگذار با تشدید مجازات از اطفال بزه دیده ی جرم ِ موصوف حمایت به عمل آورده است.لیکن مطابق ماده ی 631 قانون مذکور ربایش اطفال تازه متولد شده از شمول ماده ی 621 خارج شده است و مشمول ماده ی 631 شده است. ماده ی مذکور با اینکه به طور مستقل ربایش اطفال تازه متولد شده را به طور مستقل جرم انگاری کرده است . لیکن این جرم انگاری استقلالی نمی تواند از اطفال تازه متولد شده در برابر جرم آدم ربایی حمایت به عمل آورد. به این دلیل که میزان مجازات ربودن طفل تازه متولد شده کم تر از میزان مجازات مذکور در ماده ی 621 می باشد. حتى حداکثر مجازات مذکور برای ربودن طفل تازه متولد شده کم تر از حداقل مجازات مذکور در ماده ی مذکور است. بنابر این می توان گفت قانونگذار از اطفال زیر 15 سال به استثناء نوزدان تازه متولد شده از طریق تشدید مجازات مرتکب، حمایت به عمل آورده است. لیکن در خصوص اطفال تازه متولد شده در برابر جرم آدم ربایی حمایت نشده است و اغماض صورت گرفته است.