مطالعه حقوقی استیفاء مدنی

استیفاء به معنی بهره‌مند شدن کسی از عمل دیگری یا منفعت بردن از مال غیر است که مواد 336 و 337 قانون مدنی به آن مبحث اختصاص دارد. این قاعده کلی که هر کس باید از حاصل دسترنج خود استفاده نماید و هیچ‌کس نباید بدون سبب قانون از مال یا کار دیگری بهره ببرد. گزاره‌ای است اخلاقی که روح بسیاری از قواعد حقوقی را تشکیل می‌دهد. پژوهش حاضر به مطالعه حقوقی استیفاء مدنی می‌پردازد. روش مطالعه توصیفی تحلیلی بوده و اطلاعات موردنیاز از طریق جستجوهای اینترنتی و مطالعات اسنادی جمع‌آوری‌شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که استیفاء در قانون مدنی در باب الزاماتی که بدون قرارداد حاصل می‌شوند، جزو موجبات و منابع ضمان قهری، در ردیف غصب، اتلاف و تسبیب قید گردیده است و ماده ‎336 قانون مدنی به استیفای از عمل غیر اختصاص داده شده است. استیفاء در اصطلاح حقوقی عبارت است از این‌که شخص بدون انعقاد قرارداد و یا عقد از عمل یا مال دیگری با اذن او منتفع گردد. در خصوص ماهیت حقوقی استیفاء در بین حقوقدانان اختلاف‌نظر وجود دارد. برخی آن را عقد و استیفاء عمل حقوقی نیست هرچند شباهت‌هایی به اعمال حقوقی دارد و مسوولیت ناشی از آن مسوولیت خارج از قرارداد است.