بررسی تاثیر قبولی دختران در دانشگاه ها بر کیفیت زندگی (مطالعه موردی: دختران دهه هفتادی شهر ارومیه)

آنچه از تحلیل و توجه به آمارهای موجود در این باره به دست می آید، افزایش تعداد روز افزون دختران در دانشگاه ها و کاسته شدن تعداد پسران است به طوری که در برخی از دانشگاه ها دیگر هیچ کلاسی با اکثریت پسران و یا اقلیت نسبی آنها برگزار نمی شود. این پژوهش در صدد است تا در قالب یک مطالعه تجربی با استفاده از روش های میدانی نظریه های مرتبط با معایب و فواید افزایش تعداد دانشجویان دختر در دانشگاه ها را به بوته آزمایش گذاشته و با استفاده از شاخص های عددی به تایید یا رد برخی از این نظریات بپردازد. به منظور اندازه گیری متغیر های مورد بررسی از پرسشنامه محقق ساخت استفاده شده است که دارای 50 گویه می باشد و در امر طراحی آن از پرسشنامه های استاندارد استفاده شده است و روایی آن با استفاده از نظر خبرگان مورد تایید قرار گرفته است. برای تایید پایایی پرسشنامه مذکور از روش آلفای کرونباخ بهره گرفته شده است که نتایج به دست آمده نشان داد به دلیل بیشتر بودن ضریب آلفای کرونباخ از 7/0 پایایی پرسشنامه مورد نظر قابل قبول می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر را زنان 18 تا 60 سال ساکن شهرستان ارومیه در بازه زمانی 1399 تا 1400 تشکیل می دهد و 384 نفر با استفاده از فرمول ککران به عنوان نمونه انتخاب شدند و اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار spssv22 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که سطح تحصیلات بیشترین رابطه مستقیم را با سن ازدواج (05/0>p) داشته و پس از آن معیارهای باروری(05/0>p)، فرصت های اشتغال(05/0p) و شیوه های فرزند پروری (05/0