تحلیل تاثیرگذاری زبان عصر نزول بر آیات قرآن کریم

فرهنگ یک جامعه در بر گیرنده تمامی ابعاد حیات زیستی،اجتماعی و انسانی است بالتبع چنین رکن رکینی ریشه در وجود خودشان می‌کند و در همه زندگی او تاثیر می‌گذارد و چه بسا به سادگی دوری جستن از آن ممکن نیست زبان موجب قوام و توسعه یک فرهنگ است. زبان یک پدیده‌ی اجتماعی فرهنگی است؛ بدین معنا که هر زبانی به سبک خود، واقعیت‌ها و پدیده‌های فرهنگی اجتماعی جهان بیرون خود را در نظامی از نشانه‌های زبانی کُدبندی می‌کند. براین اساس، می‌توان گفت هر متن زبانی تا حد زیادی محصول فرهنگی و محیط بیرونی خود است. قرآن کریم نیز به عنوان یک متن زبانی گرچه از این قاعده مستثنی نیست، ولی در این کتاب آسمانی پدیده‌ها و نشانه‌های فرهنگی به شکل منفعلانه‌ای به کار نمی‌روند، بلکه در اغلب موارد، متن قرآنی به مفهوم سازی تازه و بی‌سابقه‌ی واقعیت‌ها و پدیده‌های فرهنگی بیرونی خود می‌پردازد و آنها را در راستای جهان‌بینی قرآنی و اسلامی به کار می‌گیرد. براین اساس نوشتار حاضر با کنکاش در مواردی چند از گزارهای قرآنی روشن می‌سازد که عناصر فرهنگی و بیرونی عصر نزول، عرصه را بر معنا و مقاصد قرآنی تنگ نمی‌کند.بر این اساس تحقیق حاضر در صدد ایضاح آن است که عناصر فرهنگی و بیرونی عصر نزول،قرآن را از پرداخت مقاصد اصلی و ذاتی دور نمی‌کند. این مقاله با رودیکرد توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منبع قرآن کریم و مفاهیم و منابع اصیل تاثیر گذاری فرهنگی عصر بعثت بر آیات قرآن را به تحقیق می نشیند.