بررسی نقش آموزش مجازی در افزایش خلاقیت و خودکارآمدی دانش آموزان دختر مقطع پنجم ابتدایی ناحیه 4 تبریز

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آموزش مجازی در افزایش خلاقیت و خودکارآمدی دانش آموزان دختر مقطع پنجم ابتدایی ناحیه 4 تبریز انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پایه پنجم ناحیه 4 تبریز به تعداد 2600 نفر می باشد، در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده گردیده است که از میان مدارس مقطع ابتدایی ناحیه 4، 6 مدرسه ابتدایی انتخاب شدند، طبق جدول مورگان تعداد 335 نفر به دست امده است، جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خلاقیت عابدی(1363)، پرسشنامه خودکارامدی شرر و همکاران(1982) و پرسشنامه آموزش مجازی که به صورت محقق ساخته است، استفاده گردیده است و جهت تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از آزمون همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند خطی با استفاده از نرم افزار spss استفاده گردیده است، نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که آموزش مجازی بر افزایش خلاقیت و خودکارآمدی دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری دارد و همچنین نتایج حاصل از آزمون اسپیرمن نشان داد که بین آموزش مجازی و بسط خلاقیت، مولفه ابتکار و مولفه انعطاف پذیری خلاقیت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و همچنین متغیر آموزش مجازی با مولفه آموزش خودکارامدی و مولفه شغلی خودکارامدی و مولفه اجتماعی خودکارامدی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.