رابطه ی بین سبک های فرزندپروری با مهارت همدلی و تفکر انتقادی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر دهدشت

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه ی سبک های فرزندپروری با مهارت همدلی و تفکرانتقادی دانش آموزان است. روش پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی بوده و جامعه ی آماری را کلیه دانش آموزان دختر و پسردوره دوم ابتدایی مدارس شاهد و فرهنگیان شهر دهدشت تشکیل می دهند. با استفاده از روش تصادفی خوشه ای و به وسیله ی جدول مورگان نمونه ای به حجم 269 نفر انتخاب شدند. از پرسشنامه ها ی سبک های فرزندپروری بامریند (1973)، همدلی شناختی/عاطفی جولیف فارینگتون (2006) و تفکرانتقادی ریتکس (2003) استفاده گردید. فرضیات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد از بین سبک های مقتدرانه، مستبدانه و سهل گیر، سبک سهل گیر با همدلی رابطه ی مثبت و معناداری دارد و هیچ کدام از سبک ها با تفکرانتقادی رابطه ی معناداری ندارد، بین دومتغیر همدلی و تفکرانتقادی رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد ، میزان بهره مندی دانش آموزان از تفکرانتقادی در حد خیلی خوب و از همدلی در حد متوسط رو به بالا قرار دارد.