پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس انگیزش تحصیلی به واسطه بهزیستی روان شناختی در بین دانش آموزان دختر پایه اول دوره دوم متوسطه شهرستان اسدآباد

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس انگیزش تحصیلی به واسطه بهزیستی روان شناختی در بین دانش آموزان دختر انجام گرفت. روش پژوهش همبستگی است. جامعه آماری را همه دانش آموزان دختر پایه اول دوره دوم متوسطه شهرستان اسدآباد تشکیل داد. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بود. نمونه آماری بر اساس فرمول فیدل و تاباچنیگ (2007) 106 نفر، که به لحاظ احتیاط این تعداد به 120 نفر افزایش یافت. ابزار پژوهش شامل معدل کسب شده دانش آموز و دو پرسشنامه استاندارد انگیزش تحصیلی هارتر (1981) و بهزیستی روان شناختی ریف (1989) بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از شاخص های آماری توصیفی نظیر جدول توزیع فراوانی و با استفاده از نرم افزار spss جهت مستقل بودن، نرمال بودن و بررسی چند هم خطی استفاده شد و جهت آزمون فرضیه‌های پژوهش، از روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار لیزرل 8.5 استفاده شد. تحلیل نتایج نشان دادپیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس انگیزش تحصیلی به واسطه بهزیستی روانشناختی معنادار نیست. انگیزش تحصیلی اثر مستقیم و معناداری بر پیشرفت تحصیلی ندارد. انگیزش تحصیلی اثر مستقیم و معناداری بر بهزیستی روانشناختی دانش آموزان دارد. بهزیستی روانشناختی اثر مستقیم و معناداری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ندارد.