بررسی تاثیر شرط صحیح و فاسد بر عقد در حقوق ایران و حقوق سایر کشورها

شروط ضمن عقد به دو دسته کلیه شروط صحیح و فاسد تقسیم می‌شوند. شروط فاسد نیز به دو نوع مبطل و غیر مبطل منقسم می‌گردند. شروط ضمن عقد در حقوق ایران شامل شرط صفت، فعل و نتیجه می‌باشد. این تقسیم بندی ملهم از متون فقهی است و در برخی از نظام های حقوقی مانند فرانسه و انگلستان مشابه این اقسام شروط البته با کمی تسامح مشاهده می‌شود. به نظر می‌رسد برای صحت یک شرط کافی است که ویژگی‌هایی که منتهی به بطلان آن می‌شود در آن وجود نداشته باشد. و غیر از شروط باطلی که قانونگذار مدنی ذکر نموده اگر شرطی ضمن عقد گنجانده شود به دلیل شمول اصل آزادی قراردادها نافذ و معتبر باشد. وقتی شرطی در ضمن یک قرارداد آورده می‌شود برای اعتبار و صحت آن لازم است خصوصیاتی که در قانون آمده است را داشته باشد. حقوق مدنی ایران از این مسئله غافل نمانده و فصل مخصوصی را بدان اختصاص داده است. تطبیق این موضوع با حقوق خارجی نیز در راس این مقاله است. فایده این کار علاوه بر آشنایی با قواعد و مقررات مربوط به شروط ضمن العقد در حقوق خارجی، از این جهت که منتهی به دست یابی به عمق وسعت دید نسبت به قوانین کشورها و در نتیجه قیاس مشابهت ها و وجوه افتراق آن می‌گردد. بنابراین ابتدا به بیان معنای شرط در نظام حقوق داخلی و خارجی پرداخته، سپس بعد از بیان انواع و اقسام شروط ضمن عقد، به بررسی تاثیر شرط صحیح و فاسد بر عقد در حقوق ایران و حقوق سایر کشورها پرداخته‌ایم.