یادگیری مبتنی بر بازی

یکی از مسائل مهمی که دربحث آموزش مطرح می باشد، ایجاد موقعیت های یادگیری تعاملی و استفاده از بازی در فرایند یادگیری و یاددهی می باشد. محیط های یادگیری تعاملی شامل موقعیت هایی هستند که در آن ها دانش آموزان به جای اینکه گیرندگان غیرفعال اطلاعات باشند، خود به طور مستقیم در فرایند یادگیری شرکت فعالانه دارند. یکی از موقعیت های تعاملی بین معلم و شاگرد، بازی های آموزشی است. انتخاب بازی به عنوان اساس فرایند یاد دهی یادگیری، می تواند نقطه عطفی در راستای کسب تجربه ضروری برای ایجاد تغییرات پایدار رفتاری یا همان یادگیری فراگیران باشد.یادگیری از طریق بازی ، بر موفقیت دانش آموزان در آینده ، تعاملات اجتماعی و نحوه برخورد با هنجارها تا آغازتفکر علمی دانش آموزان تمرکز دارد و باعث تمرکز هوش هیجانی، خلاقیت و استدلال های فکری در دانش آموزان می شود. در این مقاله به بررسی مفهوم بازی، تعاریف و نظریه اندیشمندان در خصوص بازی، فواید بازی و تاثیر آن در تحقق یادگیری و رشد فکری، قوای جسمانی و عاطفی و شخصیتی دانش آموزان پرداخته شده است و از طرفی دیگر، پژوهش های داخلی و خارجی مرتبط با موضوع بازی های آموزشی مورد بررسی قرار گرفته است. مسئولین آموزش باید بکوشند با اتخاذ تدابیری، بازی های آموزشی را با برنامه های درسی پیوند بزنند تا با ایجاد انگیزه در دانش آموزان موضوعات آموزشی را در ذهن آن ها نهادینه کنند.