بررسی نمودهای ادبیات اقلیمی در مجموعه داستان آبشوران اثر علی‌اشرف درویشیان

ادبیات اقلیمی یا بومی بخشی از ادبیات است که آداب و رسوم اجتماعی، باورها و عقاید و...منطقه‌ای خاص از لحاظ جغرافیایی را در بر دارد. نویسندگان معاصر زیادی به تولید آثار اقلیمی روی آورده‌اند. که این نوع آثار به مختصات جغرافیایی بومی ناحیه‌ای متعهد است و تجلی آنها در آثار به روشنی مشخص است. استان کرمانشاه همواره نقش خاصی در توسعه ادبیات بومی داشته و نویسندگان زیادی در این منطقه به رونق ادبیات بومی و اقلیمی کمک کرده‌اند. علی اشرف درویشیان از رمان نویسان اقلیمی مهم و شاخص کرمانشاه است که به بیان واژگان محلی، ضرب المثل‌ها و مکان‌ها و آداب و رسوم و… مربوط به کرمانشاه پرداخته‌ است. در مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی به بررسی عناصر بومی و اقلیمی چون:مکان‌های بومی،باورها و اعتقادات، زبان کردی و لهجه محلی، اصطلاحات، ضرب‌المثل‌ها، پوشش های محلی،صنایع دستی،خوراکی‌های محلی و نام‌آواهای اقلیمی در مجموعه داستان آبشوران پرداخته است.