احکام فقهی انتحار جهت حفاظت از اسرار و اطلاعات

عملیات انتحاری یک مسئله مهم و اساسی برای جوامع انسانی (اعم از اسلامی و غیر اسلامی) محسوب می شود. (عملیات انتحاری جهت حفاظت از اسرار و اطلاعات) موضوعی است که کمتر به آن توجه شده است، از این رو تا زمانی که نظر اسلام و فقه مورد توجه قرار نگیرد و عملیات انتحاری از دیدگاه فقه بررسی نشود، فهم درست از حقیقت عملیات انتحاری و تبیین مرز مشروع و غیر مشروع امکان پذیر نیست. به همین دلیل رساله حاضر « احکام فقهی انتحار جهت حفاظت از اسرار و اطلاعات» را مورد بحث و بررسی قرار داده و نتیجه تحقیق بیانگر آن است که: عملیات انتحاری عبارت است از: «عملیاتی که شخص به منظور اهداف گوناگون (دنیوی و اخروی) خود را به کشتن می دهد و موجب از بین رفتن دیگران یا تاسیسات و چیزهای دیگر می شود و چون غالباً خود را نیز به کشتن می دهد نام انتحار بر آن گذاشته اند.» حکم اولیه انتحار بر اساس اطلاق آیات و روایات وارده، در حرمت قتل نفس غیرمشروع و حرام است، اما حکم ثانویه آن در عصر حاضر، مشروع و جایز است. زیرا که عملیات انتحاری جهت حفاظت از اسرار و اطلاعات مصداقی از جهاد دفاعی، دفاع فردی و ضرورت و اضطرار است به همین دلیل از منظر فقهای اسلامی جایز و مشروع است، ادله نقلی (آیات قرآن کریم و روایات) و ادله عقلی از مهم‌ترین دلایل فقهای اسلامی در مشروع و جایز دانستن عملیات انتحاری جهت حفاظت از اسرار و اطلاعات است. از لحاظ ماهیت، اهداف و انگیزه عملیات انتحاری جهت حفاظت از اسرار و اطلاعات همان جهاد دفاعی است زیرا در هر دو هدف، پاسداری از سرزمین و دفاع از وطن در مقابل دیگران است. با توجه به مطالب مذکور می‌توان گفت که: حکم تکلیفی عملیات‌های انتحاری که در عصر حاضر در جهت دفاع از وطن و حفاظت از اسرار و اطلاعات صورت می‌گیرد، عدم حرمت بوده به گونه‌ای که قرآن و روایات و عقل سلیم آن را تایید می‌نماید.