بررسی مردم شناختی نظام خانواده و خویشاوندی با تاکید بر مراسم ازدواج (مطالعه موردی عشایر تالش)

زندگی عشایری در ایران سابقه ای دیرینه دارد. بررسی ابعاد گوناگون زندگی عشایری از آن جهت که در بیشتر موارد سنن و آداب گذشته را نگه د اری کرده اند و بر همان روش عمل می کنند، حائز اهمیت می باشد. براین اساس هدف اصلی این تحقیق مطالعه مردم شناسختی نظام خانواده و خویشاندی با تاکید بر مراسم ازدواج می باشد که بعد از تولد مهمترین مرحله ی زندگی انسان به شمار می آید. در چارچوب ازدواج است که نیاز های عاطفی، روانی و جنسی زن و مرد برآورده می گردد و انسان به مرحله ای از رشد و تکامل شخصیتی می رسد. در این پژوهش از مکتب کارکردگرایی به دلیل کارکردی که همسرگزینی در زندگی عشایر دارد و ساختارگرایی به علت نقشی که ازدواج در ساختارهای گوناگون جامعه به خصوص در میان عشایر دارد، استفاده شده است. پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت از نوع کیفی و مردم نگارانه می باشد. یافته های این تحقیق بر اساس مطالعات اسنادی و مصاحبه عمیق انجام شده حاکی از این می باشد که ازدواج و همسرگزینی در میان عشایر تالش به عنوان امری ضروری به حساب می آید و اعتقاد دارند که پسر و دختر ایلیاتی در اولین فرصت مناسب باید ازدواج کنند که این مهم بر مبنای سنت و عرف، همراه با آداب و رسوم خاص و بر پایی جشن و سرور صورت می گیرد. در گذشته ازدواج ها بیشتر درون طایفه‌ای و عمدتا ازدواج بین دختر عمو و پسر عمو بوده و اکثر‌ ازدواج‌ها‌ به صورت خویشاوندی‌بوده و در این میان خویشاوندان پدری‌ ارجحیت داشته‌اند، امروزه ارتباطات اجتماعی گسترده و تحصیلات دانشگاهی جوانان باعث شده که میزان ازدواج فامیلی کاهش پیدا کند.